Αυτό το editorial του Georges Mion στο European Journal of Anaesthesiology περιγράφει την ιστορία της κεταμίνης, από την αρχική της ανάπτυξη τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη σύγχρονη κλινική της χρήση. Δίνει, επίσης, ενδιαφέρουσες ιστορικές πληροφορίες για τα γεγονότα πίσω από την ανακάλυψη, τη μελέτη και τις εφαρμογές της κεταμίνης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επινόηση του όρου «διαχωριστική αναισθησία», ο οποίος περιγράφει την ιδιαίτερη αναισθητική κατάσταση που προκαλεί η κεταμίνη, με λειτουργικό διαχωρισμό μεταξύ του θαλαμοφλοιϊκoύ και του μεταιχμιακού συστήματος.
Η κεταμίνη ανακαλύφθηκε ως παράγωγο της φαινκυκλιδίνης (PCP), παρέχοντας αναισθησία και αναλγησία με μοναδικές ιδιότητες, όπως η έλλειψη καταστολής του αναπνευστικού και καρδιαγγειακού συστήματος. Παρότι η χρήση της αρχικά συνδέθηκε με ψυχωσικές αντιδράσεις και περιορισμούς, η ικανότητά της να μπλοκάρει τους NMDA υποδοχείς αποτέλεσε ορόσημο στη διαχείριση του πόνου και της υπεραλγησίας.
Με την πάροδο του χρόνου, η κεταμίνη απέκτησε νέα σημασία, ειδικά στη θεραπεία της ανθεκτικής κατάθλιψης και του χρόνιου πόνου, λόγω της ταχείας αντικαταθλιπτικής της δράσης. Σήμερα, παραμένει πολύτιμη τόσο στις ανεπτυγμένες χώρες, ως μέρος πολυπαραγοντικών αναλγητικών πρωτοκόλλων, όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου συχνά είναι ο μόνος διαθέσιμος αναισθητικός παράγοντας. Το άρθρο αναδεικνύει επίσης τις προοπτικές νέων συνθετικών παραγώγων κεταμίνης που υπόσχονται να μειώσουν τις παρενέργειες, όπως οι ανεπιθύμητες δράσεις κατά την ανάνηψη.
Η κεταμίνη, με περισσότερα από 50 χρόνια ιστορίας, συνεχίζει να αποτελεί θεμέλιο για την αναισθησιολογία και την αλγολογία, αποδεικνύοντας τη μοναδική της θέση στο σύγχρονο φαρμακευτικό οπλοστάσιο.