Emily A. Vail, M.D., M.Sc., Rui Feng, Ph.D., Frederick Sieber, M.D., Jeffrey L. Carson, M.D., Susan S. Ellenberg, Ph.D., Jay Magaziner, Ph.D., M.S.Hyg., Derek Dillane, M.D., Edward R. Marcantonio, M.D., Daniel I. Sessler, M.D., Sabry Ayad, M.D., Trevor Stone, M.D., Steven Papp, M.D., Derek Donegan, M.D., Samir Mehta, M.D., Eric S. Schwenk, M.D., Mitchell Marshall, M.D., J. Douglas Jaffe, D.O., Charles Luke, M.D., Balram Sharma, M.D., Syed Azim, M.D., Robert Hymes, M.D., Ki-Jinn Chin, M.D., Richard Sheppard, M.D., Barry Perlman, Ph.D., M.D., Joshua Sappenfield, M.D., Ellen Hauck, D.O., Ph.D., Ann Tierney, M.S., Annamarie D. Horan, Ph.D., Mark D. Neuman, M.D., M.Sc.; for the REGAIN (Regional versus General Anesthesia for Promoting Independence after Hip Fracture) Investigators
Anesthesiology 2024; 140:375–86
Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ραχιαίας έναντι της γενικής αναισθησίας δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Η παρούσα, τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή μελέτη υπεροχής εξέτασε την υπόθεση ότι η ραχιαία αναισθησία σχετίζεται με καλύτερη μακροπρόθεσμη επιβίωση και καλύτερη λειτουργική αποκατάσταση από ότι η γενική αναισθησία μετά από επεμβάσεις κατάγματος ισχίου.
Στη μελέτη συμμετείχαν πρώην περιπατητικοί ασθενείς ηλικίας 50 ετών και άνω από 46 νοσοκομεία των ΗΠΑ και του Καναδά. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν 1:1 σε ραχιαία ή γενική αναισθησία και κατηγοριοποιήθηκαν ανά φύλο, τύπο κατάγματος και νοσοκομείο επέμβασης. Ο πρωτεύων στόχος της μελέτης ήταν η επιβίωση έως και 365 ημέρες μετά την τυχαιοποίηση. Οι δευτερεύοντες στόχοι ήταν η ανάκτηση της κινητικής δραστηριότητας καθώς και σύνθετα καταληκτικά σημεία για θάνατο ή αδυναμία κινητοποίησης και θάνατο ή διαμονή σε οίκο ευγηρίας στις 365 ημέρες.
Συνολικά 1.600 ασθενείς συμπεριελήφθησαν στη μελέτη (Φεβρουάριος 2016-Φεβρουάριος 2021); 795 ασθενείς έλαβαν ραχιαία και 805 γενική αναισθησία. Πληροφορίες, 365 ημέρες μετά την τυχαιοποίηση, ήταν διαθέσιμες για τους 1.427 ασθενείς (89,2%). Η επιβίωση δεν διέφερε στατιστικώς σημαντικά στις δύο ομάδες. Υπήρξαν 98 θάνατοι σε ασθενείς που έλαβαν ραχιαία αναισθησία έναντι 92 θανάτων σε ασθενείς που έλαβαν γενική αναισθησία (αναλογία κινδύνου, 1,08; 95% CI, 0,81-1,44, P = 0,59). Η ανάκτηση της κινητικής δραστηριότητας δεν διέφερε στατιστικώς σημαντικά ανάλογα με τον τύπο της αναισθησίας (προσαρμοσμένος λόγος πιθανοτήτων για ραχιαία έναντι γενικής, 0,87; 95% CI, 0,67-1,14; P = 0,31), όπως επίσης και οι υπόλοιποι δευτερεύοντες στόχοι της μελέτης.
Συμπέρασμα: Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της ραχιαίας έναντι της γενικής αναισθησίας σε επεμβάσεις κατάγματος ισχίου είναι παρόμοια και η επιβίωση των ασθενών δεν διαφέρει μέχρι και ένα έτος μετά την επέμβαση.