Η ινομυαλγία και η χρόνια πρωτοπαθής οσφυαλγία είναι δύο χρόνια επώδυνα σύνδρομα που συνδέονται σημαντικά, σε βιοψυχοκοινωνικό επίπεδο, που συνιστούν πρόκληση σε ατομικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Η ινομυαλγία είναι μία νόσος με ποικίλη συμπτωματολογία, στην οποία προεξάρχει ο διάχυτος – συνήθως – πόνος που μπορεί να συνοδεύεται από κόπωση και διαταραχές μνήμης, ύπνου ή διάθεσης και ως επί το πλείστων αφορά γυναίκες, με μέση ηλικία τα 50 έτη και χαμηλό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο· ως χρόνια πρωτοπαθής οσφυαλγία ορίζεται η κατάσταση κατά την οποία εντοπίζεται πόνος στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (μεταξύ του κατώτερου χείλους της τελευταίας πλευράς οπισθίως και της γλουτιαίας σχισμής), διαρκεί για περισσότερο από 12 εβδομάδες και εμφανίζεται σε παρόμοια ηλικία με την ινομυαλγία, επίσης σε ανθρώπους χαμηλού κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου, χωρίς να υπάρχει σημαντική διαφορά στην επίπτωση ανάμεσα στα δύο φύλα. Πρόσφατα, η Διεθνής Ένωση για τη Μελέτη του Πόνου (International Association for the Study of Pain, IASP), ομαδοποίησε αυτές τις δύο παθήσεις με τον όρο «χρόνιος πρωτοπαθής πόνος». Με απώτερο στόχο τον εντοπισμό των ομοιοτήτων και των διαφορών αυτών των δύο συνδρόμων, σκοπός αυτής της ανασκόπησης είναι η διερεύνηση των σχετιζόμενων-με-τον-πόνο, φυσιολογικών και ψυχολογικών εκβάσεων σε ασθενείς που πάσχουν από ινομυαλγία και οσφυαλγία.
Η ανασκόπηση διενεργήθηκε σύμφωνα με το πρωτόκολλο PRISMA και έγινε αναζήτηση για σχετικές μελέτες στις βάσεις δεδομένων Medline, Psycinfo και CINAHL. Στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν μελέτες με ασθενείς που έπασχαν από ινομυαλγία ή οσφυαλγία και είχαν ως αντικείμενο τη σύγκριση σχετιζόμενων-με-τον-πόνο, φυσιολογικών και ψυχολογικών εκβάσεων.
Συνολικά επιλέχθηκαν 19 μελέτες. Σε σύνολο 2801 ασθενών, 968 έπασχαν από ινομυαλγία (μέση ηλικία 48,56 ± 7,97 έτη και 94% γυναίκες) και 896 έπασχαν από οσφυαλγία (μέση ηλικία 47,48 ± 8,15 έτη και 80% γυναίκες). Η ευαισθησία στον πόνο, η φυσική δυσλειτουργία, η αντίληψη της ασθένειας, η ψυχολογική επιβάρυνση, η αλεξιθυμία, η κατάθλιψη και το άγχος φάνηκε, γενικώς, πιο σοβαρή σε ασθενείς με ινομυαλγία. Σύμφωνα με τις περισσότερες μελέτες, η ένταση του πόνου, η κινησιοφοβία, η ποιότητα του πόνου, η ποιότητα ζωής, ο αντίκτυπος του πόνου, ο αυτοκτονικός κίνδυνος, ο θυμός και η κοινωνική υποστήριξη δε διαφέρουν σε ασθενείς με ινομυαλγία και οσφυαλγία.
Συμπερασματικά, μέσω αυτής της ανασκόπησης αναδεικνύονται σημαντικές ομοιότητες μεταξύ αυτών των δύο επώδυνων συνδρόμων, παρόλα αυτά υπογραμμίζεται πως η ινομυαλγία έχει πιο σοβαρό αντίκτυπό στη ζωή των ασθενών. Ορισμένοι συγγραφείς, μάλιστα, θεωρούν την ινομυαλγία εξέλιξη της οσφυαλγίας και απαιτούνται μεγαλύτερης έκτασης και ακρίβειας μελέτες στο μέλλον για συλλογή δεδομένων και επιβεβαίωση ή απόρριψη του εν λόγω ισχυρισμού.