Steven P Cohen , Thomas M Larkin , , Edward Dolomisiewicz , Eric J Wang , Annie Hsu , Mirinda Anderson-White , Marin S Smith , Zirong Zhao
Anesthesiology. 2024 Mar 1;140(3):513-523.
Multicenter, Randomized, Placebo-controlled Crossover Trial Evaluating Topical Lidocaine for Mechanical Cervical Pain
Ο πόνος στον αυχένα κατατάχθηκε ως κορυφαία παγκόσμια αιτία αναπηρίας. Σε σύγκριση με το κάτω μέρος της πλάτης, ο λαιμός είναι υπεύθυνος για μικρότερο φορτίο, αλλά μεγαλύτερη κίνηση, η οποία ασκεί μεγαλύτερη πίεση στους μυς και στις μικρές αρθρώσεις.
Οι θεραπείες που συστήνονται πολλές φορές δεν είναι αποδοτικές.
Η χρήση τοπικών φαρμάκων για τη θεραπεία του πόνου στον αυχένα είναι ελκυστική για πληθυσμούς όπως οι ηλικιωμένοι (μυϊκή ατροφία) και οι αθλητές (τραυματισμοί από υπερβολική χρήση), για τους οποίους η χρήση από του στόματος φαρμάκων περιορίζεται λόγω παρενεργειών, αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα και γνωσιακής και ψυχοκινητικής έκπτωσης. Το έμπλαστρο λιδοκαΐνης χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία της μεθερπητικής νευραλγίας και βελτιώνει την έκβαση, εξαιτίας της διείσδυσης και της βιοδιαθεσιμότητας της λιδοκαίνης, σε σύγκριση με σκευάσματα που μελετήθηκαν παλαιότερα. Έτσι τέθηκε η υπόθεση, ότι αυτό το έμπλαστρο θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικό σε πόνο του αυχένα μηχανικής αιτιολογίας.
Αυτή η μελέτη είναι μια τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο διασταυρούμενη μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε τέσσερις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, των Η.Π.Α., όπου 76 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν είτε εικονικό φάρμακο ακολουθούμενο από έμπλαστρο λιδοκαΐνης για διαστήματα 4 εβδομάδων (ομάδα 1) είτε αρχικά έμπλαστρο λιδοκαΐνης και μετά εικονικό φάρμακο. Το κύριο ζητούμενο της έκβασης ήταν η μείωση του πόνου στον αυχένα, με ένα θετικό αποτέλεσμα που ορίσθηκε ως μείωση τουλάχιστον 2 βαθμών του πόνο στον αυχένα.
Η μείωση του πόνου στον αυχένα ήταν -1,0 για τη λιδοκαΐνη έναντι -0,5 για τη θεραπεία με εικονικό φάρμακο (P = 0,17). Κατά τη διάρκεια της θεραπείας με λιδοκαΐνη, το 27,7% των ασθενών παρουσίασε θετική έκβαση έναντι 14,9% κατά τη θεραπεία με εικονικό φάρμακο (P = 0,073). Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των θεραπειών για δευτερογενή αποτελέσματα, αν και παρατηρήθηκε μια διαφορά στον πόνο πίεσης στην ομάδα της λιδοκαΐνης (P = 0,015). Συνολικά το 27,5% των ασθενών στην ομάδα της λιδοκαΐνης και το 20,5% στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου παρουσίασαν ελαφρές παρενέργειες, η πιο συχνή από τις οποίες ήταν κνησμός (P = 0,36).
Οι διαφορές που ευνοούσαν τη λιδοκαΐνη ήταν μικρές και μη σημαντικές, αλλά η τάση προς την υπεροχή της λιδοκαΐνης υποδηλώνει ότι ενδεχομένως η εφαρμογή σκευασμάτων με μεγαλύτερη διεισδυτικότητα μπορεί να προσφέρουν καλύτερα κλινικά αποτελέσματα.