Mirogabalin for Treatment of Neuropathic Pain and Associated Sleep Interference: An Updated Meta-Analysis
João RB, Tagore Chan JO, João AB, Araújo LM, Dantas JM.
Eur J Pain. 2025 Nov;29(10):e70112. doi: 10.1002/ejp.70112.
Επιμέλεια κειμένου: Μυλωνάς Στυλιανός, Ειδικευόμενος Αναισθησιολογίας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας.
Η παρούσα μετανάλυση ελέγχει τη δυνητική αποτελεσματικότητα της μιρογκαμπαλίνης, ενός καινοτόμου γκαμπαπεντινοειδούς με λιγότερες παρενέργειες από το ΚΝΣ συγκριτκά με τα υπόλοιπα γκαμπαπεντινοειδή, ενάντια στον νευροπαθητικό πόνο καθώς και την επίδραση αυτού στον ύπνο, σε σύγκριση με εικονικό φάρμακο.
Η αναζήτηση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες PRISMA, στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Embase, CochraneLibrary, WebofScienceκαι ClinicalTrials.gov, και συμπεριλήφθηκαν έξι τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες, ενώ η ποιοτική αξιολόγηση πραγματοποιήθηκε μέσω του εργαλείου RiskofBias 2 της Cochrane.
Στην μετανάλυση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 3048 ασθενείς, πάσχοντες από νευροπαθητικό πόνο λόγω διαβητικής νευροπάθειας, μεθερπητικής νευραλγίας, και κάκωσης του νωτιαίου μυελού, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άνδρες (64,7%), με μέση ηλικία τα 60,6 έτη και διάρκεια θεραπείας 5 έως 14 εβδομάδες. Συγκριτικά με την ομάδα ασθενών που έλαβαν εικονικό φάρμακο, μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών στην ομάδα της μιρογκαμπαλίνης αναφέρει ανακούφιση από τον πόνο (MD −0.60; 95% CI −0.75 to −0.45; p < 0.001) και βελτίωση στις σχετιζόμενες διαταραχές ύπνου (MD −0.66; 95% CI −0.81 to −0.51; p< 0.001), με την ετερογένεια των αποτελεσμάτων να είναι ως επι το πλείστον χαμηλή. Ωστόσο, η θεραπεία με μιρογκαμπαλίνη σχετίζεται με μεγαλύτερο ποσοστό ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως πρόσληψη βάρους, περιφερικό οίδημα, υπνηλία, ζάλη και ρινοφαρυγγίτιδα.
Αν και τα ευρήματα της μετανάλυσης είναι στατιστικά σημαντικά, δεν συνάδουν απαραίτητα με αποτελεσματικό κλινικό όφελος. Μελέτες δείχνουν την ανωτερότητα της έναντι του εικονικού φαρμάκου και της πρεγκαμπαλίνης, στη μείωση του άλγους και των σχετιζομένων διαταραχών ύπνου, στους πάσχοντες από διαβητική νευροπάθεια, ωστόσο απαιτείται περαιτέρω έρευνα.
Επίσης, αν και σχετίζεται με περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο, η ασφάλεια της είναι παρόμοια με της πρεγκαμπαλίνης. Επιπλέον, η συχνότητα των δόσεων διαφέρει, καθώς η μιρογκαμπαλίνη χορηγείται δύο φορές ημερησίως, ενώ η γκαμπαπεντίνη τρεις με τέσσερις φορές ημερησίως. Επιπρόσθετα, η μιρογκαμπαλίνη έχει μεγαλύτερη διάρκεια δράσης και σταθερότερα επίπεδα στον ορό, συγκριτικά με την πρεγκαμπαλίνη, ενώ η συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών της είναι 7%, χαμηλότερη από τα υπόλοιπα γκαμπαπεντινοειδή. Από την άλλη πλευρά, όπως όλα τα γκαμπαπεντινοειδή, η δόση της μιρογκαμπαλίνης πρέπει να αναπροσαρμοστεί σε ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια.
Στην παρούσα μετανάλυση υπήρξαν και ορισμένοι περιορισμοί, όπως ο μικρός αριθμός μελετών, η αδυναμία ελέγχου των μακροχρόνιων αποτελεσμάτων, καθώς και η ετερογένεια των συνδρόμων νευροπαθητικού πόνου. Γι’ αυτούς τους λόγους, απαιτούνται περισσότερες και μακροχρόνιες μελέτες, με στόχο να μελετηθεί η βέλτιστη χρήση της μιρογκαμπαλίνης και η ευρεία εφαρμογή της σε κλινικά πρωτόκολλα.