Skip to content Skip to sidebar Skip to footer

ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ IASP

Αν και ο πόνος είναι κοινή εμπειρία των ανθρώπων, ο ορισμός του αποτελούσε πάντοτε πρόβλημα και συνοδευόταν από προσωπικές επεξηγήσεις, στην προσπάθεια να εκφραστεί όσο το δυνατόν καλύτερα η πολυπλοκότητά του. Το 2020 μπορεί να ταυτίστηκε με την πανδημία, αλλά συνδέθηκε πρόσφατα και με την εισαγωγή του αναθεωρημένου ορισμού του πόνου, στοχεύοντας στη βελτιωμένη αξιολόγηση και διαχείρισή του. Η αναθεώρηση αυτή αποτελεί αποτέλεσμα διετούς διεργασίας ειδικής ομάδας της IASP.

Ο νέος ορισμός αναφέρει τον πόνο ως

«Μια δυσάρεστη αισθητική και συναισθηματική εμπειρία που σχετίζεται, ή μοιάζει με αυτήν που σχετίζεται με πραγματική ή πιθανή βλάβη των ιστών»

και επεκτείνεται με την προσθήκη έξι βασικών σημείων.

  • Ο πόνος είναι πάντα προσωπική εμπειρία που επηρεάζεται σε διάφορους βαθμούς από βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες.
  • Ο πόνος και η αλγαισθησία (nociception) είναι διαφορετικά φαινόμενα. Μόνο η δραστηριότητα των αισθητικών νευρώνων δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τον πόνο.
  • Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής τους, τα άτομα μαθαίνουν την έννοια του πόνου.
  • Η αναφορά ενός ατόμου για μια εμπειρία ως πόνο πρέπει να γίνεται σεβαστή.
  • Αν και ο πόνος συνήθως εξυπηρετεί έναν προσαρμοστικό ρόλο, μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη λειτουργία και την κοινωνική και ψυχολογική ευημερία.
  • Η λεκτική περιγραφή είναι μόνο μία από τις πολλές συμπεριφορές που εκφράζουν πόνο∙ η αδυναμία επικοινωνίας δεν αναιρεί την πιθανότητα ότι ένας άνθρωπος ή ένα μη ανθρώπινο ον βιώνει πόνο.

Συγκριτικά ο προηγούμενος ορισμός που διατυπώθηκε πριν από 40 χρόνια, ανέφερε τον πόνο ως ¨μία δυσάρεστη αιρσθητική και συναισθηματική εμπειρία σχετιζόμενη με πραγματική ή δυνητική βλάνη ιστών ή περιγράφεται με όρους τέτοιας βλάβης”

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά στον ορισμό αναφέρεται ότι ο πόνος είναι βίωμα, τονίζεται το βιο-ψυχο-κοινωνικό υπόβαθρο του πόνου, γίνεται λόγος για τη μη λεκτική έκφραση του πόνου, όπως επίσης ότι  ο πόνος δεν αποτελεί αποκλειστική εμπειρία των ανθρώπων. Πρόκειται σαφώς για μια πιο ώριμη και ολοκληρωμένη προσέγγιση που δεν εγκλωβίζεται στη ¨καρτεσιανή¨ φυσιολογία του πόνου αλλά τον ερμηνεύει με βάση την εμπειρία του υποκειμένου-πάσχοντα και είναι σύμφωνη με το σύγχρονο πνεύμα της πολυδύναμης, πολυεπιστημονικής και εξατομικευμένης διαχείρισης του πόνου.

Διαβάστε περισσότερα: