Pain. 2024 Oct 1;165(10):2215-2234.
doi: 10.1097/j.pain.0000000000003267. Epub 2024 May 15.
The prevalence of chronic pain in children and adolescents: a systematic review update and meta-analysis
Christine T Chambers, Justine Dol, Perri R Tutelman, Charlotte L Langley, Jennifer A Parker, Brittany T Cormier, Gary J Macfarlane, Gareth T Jones, Darlene Chapman, Nicole Proudfoot, Amy Grant, Justina Marianayagam
O χρόνιος πόνος, που ορίζεται ως επίμονος ή επαναλαμβανόμενος πόνος ή πόνος που διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες, είναι ένα σημαντικό πρόβλημα στην παιδική και εφηβική ηλικία. Ο χρόνιος πόνος στην παιδική ηλικία σχετίζεται με σημαντική λειτουργική έκπτωση που συχνά μεταφέρεται μέχρι την ενηλικίωση. Τα παιδιά που βιώνουν χρόνιο πόνο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν κατάθλιψη και άγχος, βιώνουν κοινωνική απομόνωση, έχουν περισσότερες απουσίες στο σχολείο και η ποιότητα ζωής τους είναι χειρότερη έναντι των υγειών παιδιών. Τα παιδιά με χρόνιο πόνο συχνά γίνονται ενήλικες με χρόνιο πόνο, με σοβαρές συνέπειες για το ίδιο το άτομο, την οικογένεια του και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
Το 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κυκλοφόρησε μια κατευθυντήρια οδηγία για τις σωματικές, ψυχολογικές και φαρμακολογικές παρεμβάσεις για τη διαχείριση του πρωτοπαθούς και δευτερογενούς χρόνιου πόνου σε παιδιά ηλικίας 0 έως 19 ετών.
Σκοπός: Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν η διεξαγωγή μιας ενημερωμένης συστηματικής ανασκόπησης και μετα-ανάλυσης σχετικά με τον επιπολασμό του χρόνιου πόνου ( πονοκέφαλος, κοιλιακό άλγος, οσφυαλγία, μυοσκελετικός πόνος, πολλαπλός/γενικός πόνος και άλλα) σε παιδιά και εφήβους.
Μέθοδος: Αυτή η ανασκόπηση εξέτασε μελέτες που περιελάμβαναν δείγματα με βάση τον πληθυσμό παιδιών ή/και εφήβων ηλικίας ≤19 ετών. Αυτό το όριο ακολουθεί τον ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τον έφηβο, ο οποίος είναι ηλικίες 10 έως 19 ετών.
Τα δεδομένα συλλέχτηκαν από τα EMBASE, PubMed, CINAHL και PsycINFO. Αναζητήθηκαν δημοσιεύσεις μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2009 και 30 Ιουνίου 2023. Στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν συνολικά 119 μελέτες.
Συμπεριλήφθηκαν μελέτες που αναφέρουν χρόνιο πόνο σε παιδία (ηλικία ≤ 19 ετών) που δεν σχετίζεται με κάποια νόσο.
Αποτελέσματα: Εκατόν δεκαεννέα μελέτες με συνολικά 1.043.878 παιδιά (52,0% γυναίκες, μέση ηλικία 13,4 έτη). Εκπροσωπήθηκαν εβδομήντα διαφορετικές χώρες, με τον υψηλότερο αριθμό δεδομένων να προέρχονται από τη Φινλανδία και τη Γερμανία (n = 19 η καθεμία, 4,3%). Ο συνολικός επιπολασμός του χρόνιου πόνου σε παιδιά και εφήβους ήταν 20,8%, με τον υψηλότερο να αφορά στη κεφαλαλγία και το μυοσκελετικό πόνο (25,7%). Συνολικά, για όλους τους τύπους πόνου, εκτός από τον πόνο στην πλάτη και τον μυοσκελετικό πόνο, υπήρχαν σημαντικές διαφορές στον επιπολασμό μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, με τα κορίτσια να έχουν υψηλότερο επιπολασμό πόνου.
Ο συνολικός κίνδυνος μεροληψίας ήταν χαμηλός έως μέτριος.
Συνοπτικά, περίπου 1 στα 5 παιδιά και έφηβοι βιώνουν χρόνιο πόνο και ο επιπολασμός ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του πόνου. Για τους περισσότερους τύπους, υπάρχει υψηλότερος επιπολασμός πόνου στα κορίτσια από ότι στα αγόρια. Τα ευρήματα απηχούν και επεκτείνονται στη συστηματική ανασκόπηση που πραγματοποιήθηκε το 2011.
Συμπέρασμα: Αν και ο επιπολασμός του χρόνιου πόνου ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του πόνου, περίπου 1 στα 5 παιδιά και έφηβους βιώνουν χρόνιο πόνο, με τα κορίτσια να παρουσιάζουν συχνά υψηλότερο επιπολασμό σε διάφορα είδη πόνου, όπως σε πονοκέφαλο, πόνο στην πλάτη και άλλα είδη πόνου. Τα ευρήματα αυτής της ανασκόπησης ενισχύουν τις αντιλήψεις μας για το χρόνιο πόνο του παιδιατρικού ασθενή, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην ενημέρωση της θεραπείας και της κατανομής των κλινικών πόρων για αυτόν τον πληθυσμό.